متن آهنگ ایرج رحمانپور - سرزمینم
سرزمینم، سرزمینم ،کت کت اّنو نشینم
خورموه، خرم موه یه روزگاری
دل ایلام شاد موه وا نوبهاری
کوه اَلون آو میکه ،برفیا نساریسرزمینم، سرزمینم ،کت کت اّنو نشینم
چی کویا با زخمی اما سر وه بالا
چی دنا اّفتو بئیر ،بر کو و یارو
چی گهر، بسپار وه خاطر، شر بارو
چی گری ،طاقت بیار برف نسارو
چی کور، بو و پناه ،بچه میارو
سرزمینم، سرزمینم ،چی بلی با
کت کت انو نشینم، چی بلی با
چومت رون، د شوگار، تش تژگاه ،حونیا ژار
سا خس شکت گایار، ترم ریا دیرِ بیمار
یار دیرِ سفره حالی ،سال نوار
لیز گرم مل زخمی ،د زِمسو
رم رم رامشگرونه ،سینه برگ ئو پنجهِ بارو
دار صد جا برسم ،هم میکه وا نو
باد دورو ،میزنش و برزی آسو
سرزمینم، سرزمینم ،کت کت اّنو نشینم
خورموه، خرم موه یه روزگاری
دل ایلام شاد موه وا نوبهاری
کوه اَلون آو میکه ،برفیا نساری
کل شادی می زنن دو بختیاری
سرزمینم ،سرزمینم ،کت کت انو نشینم
سرزمینم سرزمینم تکه پاره شده غمگین نشینم
چون کوهها باش زخمی اما سربلند
چون کوه دنا آفتاب را بگیر و بین یاران تقسیم کن
مانند دریاچه گهر صدای شر شر باران را بخاطر بسپار
و بمانند کوه گرین، برفهایی را
که آفتاب نمی گیرند تحمل کن
مانند کبیرکوه، پناهگاه زنان نازا باش
سرزمینم سرزمینم چون بلوط باش
تکه پاره غمگین نشینم چون بلوط باش
مشعل راه شبگرد های گمگشته
آتش آتشگاه خانه های فقرا
سایه پرپشتی برای زمان خستگیِ شخم زن
دوست کهنه سفره های خالی سالهای قحطی
آشیانه گرم پرنده زخمی در زمستان
از برخور باران با برگ درختان
صدایی مانند صدای نوازندگان ایجاد می شود
باز درخت صد جا بریده ام
دوباره شکوفه می دهد و درگذر زمان
در افق کوهساران، با وزش باد به رقص در می آید
سرزمینم درخت صد تکه تکه شده غمگینم
روزگاری نیز خرم آباد خرم می شود و
دل سرزمین ایلام با نوبهاری شاد می گردد
و الوند کوه، برفهای سایه سارانش را آب میکند و
در سرزمین بختیاری نیز صدای هلهله و شادی بر می خیزد
سرزمینم سرزمینم تکه پاره شده غمگین نشینم
خورموه، خرم موه یه روزگاری
دل ایلام شاد موه وا نوبهاری
کوه اَلون آو میکه ،برفیا نساریسرزمینم، سرزمینم ،کت کت اّنو نشینم
چی کویا با زخمی اما سر وه بالا
چی دنا اّفتو بئیر ،بر کو و یارو
چی گهر، بسپار وه خاطر، شر بارو
چی گری ،طاقت بیار برف نسارو
چی کور، بو و پناه ،بچه میارو
سرزمینم، سرزمینم ،چی بلی با
کت کت انو نشینم، چی بلی با
چومت رون، د شوگار، تش تژگاه ،حونیا ژار
سا خس شکت گایار، ترم ریا دیرِ بیمار
یار دیرِ سفره حالی ،سال نوار
لیز گرم مل زخمی ،د زِمسو
رم رم رامشگرونه ،سینه برگ ئو پنجهِ بارو
دار صد جا برسم ،هم میکه وا نو
باد دورو ،میزنش و برزی آسو
سرزمینم، سرزمینم ،کت کت اّنو نشینم
خورموه، خرم موه یه روزگاری
دل ایلام شاد موه وا نوبهاری
کوه اَلون آو میکه ،برفیا نساری
کل شادی می زنن دو بختیاری
سرزمینم ،سرزمینم ،کت کت انو نشینم
سرزمینم سرزمینم تکه پاره شده غمگین نشینم
چون کوهها باش زخمی اما سربلند
چون کوه دنا آفتاب را بگیر و بین یاران تقسیم کن
مانند دریاچه گهر صدای شر شر باران را بخاطر بسپار
و بمانند کوه گرین، برفهایی را
که آفتاب نمی گیرند تحمل کن
مانند کبیرکوه، پناهگاه زنان نازا باش
سرزمینم سرزمینم چون بلوط باش
تکه پاره غمگین نشینم چون بلوط باش
مشعل راه شبگرد های گمگشته
آتش آتشگاه خانه های فقرا
سایه پرپشتی برای زمان خستگیِ شخم زن
دوست کهنه سفره های خالی سالهای قحطی
آشیانه گرم پرنده زخمی در زمستان
از برخور باران با برگ درختان
صدایی مانند صدای نوازندگان ایجاد می شود
باز درخت صد جا بریده ام
دوباره شکوفه می دهد و درگذر زمان
در افق کوهساران، با وزش باد به رقص در می آید
سرزمینم درخت صد تکه تکه شده غمگینم
روزگاری نیز خرم آباد خرم می شود و
دل سرزمین ایلام با نوبهاری شاد می گردد
و الوند کوه، برفهای سایه سارانش را آب میکند و
در سرزمین بختیاری نیز صدای هلهله و شادی بر می خیزد
سرزمینم سرزمینم تکه پاره شده غمگین نشینم