واسه آرامش من هر دقیقه
به استقبال یک تشویش رفتی
تو و این قلب دریایی امیدم
چجوری تو دل آتیش رفتی

تا پای عشق از جونت گذشتی
همینهه فرق بین عشقو عادت
اگه راه شهادت،این نباشه
تو این دنیا به چی میگن شهادت

دلت تو عمق اقیانوسو داره
دل تو سمت هر راهی نمیره
نمیدونم تو این دنیا کسی هست
که این دل توی سینه اش جا بگیره

تو پا میزاری تو کابوس اما
نگاهت رو به رویا همیشه
تو وقتی،تو دل آتیش میری
نگاهت مثل ابراهیم میشه
تو میسوزی که امیدم نسوزه
تو که رویای هر روزو هنوزی
یه وقتایی واسه پرواز کردن
فقط انگار حق داری بسوزی