دانلود آهنگ ایرج رحمانپور به نام دلارام

با درود به شهروندان لک زبان و لرتبار این یادگاران ورجاوند شهرآئینی کاسی ها
به راستی که استان کهن و تاریخی لرستان از نگر و نگاه پیشینه ی گاهدادی یکی از بهترین و برترین شهرآئینی های “””تمدنهای””” درخشان در گستره ی ایران آریایی هستند.
بی‌گمان نوای گوشنواز؛ دلنشین و دلآویز استاد ایرج رحمانپور گاه گوش جان را مینوازد و مایه ی خرسندی و آرامش است و گاه رنج و درد.
بنده ی کمترین::: فرامرز داوری ؛ از کرمانشاه

پسرم از بچگی عاشق این آهنگ آقای رحمانپور بود ، به عشق ایشون رفت و نوازنده شد ولی متاُسرانه دست اجل امانش نداد در سن ۱۷ سالگی بعلت تصادف به دیار حق شتافت و آسمانی شد ، هرچند یکبار این آهنگ رو گوش می‌کنم از ته گریه می کنم .ناز نفست جناب رحمانپور . واقعاً نمی دانم به حال روزگار باید خندید یا گریه کرد.

دَسَکَم بِگِر، بِناریم سَخته

دستم را بگیر که سربالایی سختی در پیش داریم

سره بنارِ هماری تخته

بالاتر از این سربالایی، به سرزمین های همواری می رسیم

شُعله مونگ دیمه و سَر کلااوان

شعله ماه را بر سر تپه ها دیده ام

لِیل و دلگیری مَچو و باوان

ماه نیست، بلکه لیلی است که با دلگیری به خانه پدرش می رود

دَسَکَم بِگر بِنارم دیره، سِر اَ بناره خوشِه انگیره

دستم را بگیر که سر بالایی طولانی در پیش است و بعد از این سربالایی خوشه های انگور است

دل ها و تمای، دلارامه وه

دل در آرزوی دیدن دلآرام است

گاگا مَمِرم، گاهی مامَه وه

گاهی می میرم و گاهی زنده می شوم

دَسَکَم بِگِر یه دَس دَنگ نِیری، طاقت و تونای، روژِ تنگ، نیری

دستم را بگیر که یک دست صدا و طاقت و توانایی روز تنگی را ندارد

هر وَخت بالاکَت موینم ژَ دور، غم و پِژاره کُل مَچو ژه ویر

وقتی که قامتت را از دور می بینم، تمام غم هایم از یاد می روند

دِ کُجانت دَس بئیرم، وِ کُجانت دل بَوَنِم روزگاره، مه و ِحالت بگریوم یا بَخَنَم

ای روزگار من از کجایت دست بگیرم و به چه چیزی از تو دل ببندم، نمیدانم به حالت بخندم یا گریه کنم

دَسکم بِگِر، بِیَرمَه مالَکَت، بِکَم و میمان تنیا خالَکَت

دستم را بگیر و مرا به خانه ات ببر و مرا میهمان آن تکخال صورتت کن

خاوه مرگم بو، کی دیرم خاوان، نه مه خاو دیرم نه تافه اوان

خواب مرگم باشه(اگر می خواهم بخوابم خدا کند که بمیرم) من هرگز خواب ندارم، نه من و نه جریان تند آب رودخانه ها هیچکدام خواب نداریم