دانلود آهنگ جیدال و عیهود و تی جی و سوها به نام برف

[کورس]
تووی کوچه ها برفه، دل من پُر حرفه
روز و ماه و هفته، تنها راهو رفته
برنگشته، فقط رفته

[ورس یک – جیدال]
از بیست اینجام قرار نی هیچ جا برم و
حتی اسلحه بذارن رو گیج گاه منو
ببین پسر خوب تا وقتی این شعرا نقد میشن
ما توو رپ خوبیم * توو اینستاگرمو
بودم بیست ساله من کردم سر و صدا
آهنگا ترکیدن، شهرم منو شناخت
مغزم بود جلوتر از همه هم دوره هام
با همه فرق داشتم انگار بودم از کُره ماه
دیدم دنیا پُر درده، اربابا و برده
دست خندا بنده، حیرون موندم بنده
هر دوتاش که گنده، پشت و روی پرده
قانونا چه تلخه، پَ خلاف مث قنده
آدم تنهائه شلوغم باشه دورش
چون هیشکی خوبشو نمیخواد، غیر خودش
باید بدی بره هر چی بستی دلتو بهش
اکثراً بدن ولی یه حس میگه بده تو عشق
همه چی میگذره، تو هم بگذر سریع
هیشکی بت نیست اگه دیدی بشکن ولی
تهش پوله همه چی، بی اون ول معطلی
همه پی عشق معرفتو عشق است ولی
مهم نیست اگه شکست بخوری
میبازن ولی تسلیم بشن
مهم نیست اصاً چقد جلویی
مهم موندنه نه رسیدن از دیدِ من

[کورس]
تووی کوچه ها برفه، دل من پُر حرفه
روز و ماه و هفته، تنها راهو رفته
برنگشته، فقط رفته
آسمونا سقفه

[ورس دو – عیهود]
همینی که هست بسه
حتی اگه قسمتم رفتن شه
نذارم قرصا بگیرن ازم دفتر شعرمو
نمیخوام آرزوهام حسرت شه
دنیا زیر میگیره میزنم بدل کلشو
یه پسری که دوس داره بد الکلشو
واسه منی که تنِ رفیقم کفن خشکه
یه دلیل بیار به دنیا نگم *
داریم میبینیم کی از کی کف رفت
از فاکتور عمرمون میکَنیم سربرگ
حالا میگی این دنیا سازشو میزنه
ما ساز مخالفو میزنیم هر شب
میفهمی حتماً چیه زیر نقابو
حاجی خدا کم داده به ما جیره ی خوابو
رز گوگولیو دیدم که گیر یه قطرست
من یه کاکتوس * که * بارون
بذار برف بباره
من چشام خشک تر از دهنم توو افترامه
با مسیر بچه مایه ها قهره مانع
که میرسن و تهش میگن یارو قهرمانه
من قد صد تا پمپ بنزین سوخت دادم
یکیو دوس داشت اونی که دوس داشتمش
نگو مسئله دوست داشتنه
تنهایی باهات خوبه اگه پول باهات بده
ولی ای خاکی موند مث شلواراش
هیشکی خودش نی حاجی انگار متگالاس (Met Gala)
شاید یه روزی بازومو قطع کنم
ولی دست نمیدم با کفتارا دیگه
آدما میان که رد بشن
باید رد کنی رد ندی ردشم نمونه
شدم همونی که شاملو میگفت
کسی اینجوری نمرد که من زندم

[کورس]
تووی کوچه ها برفه، دل من پُر حرفه
روز و ماه و هفته، تنها راهو رفته
برنگشته، فقط رفته
آسمونا سقفه

[ورس سه – تیجی]
پریدم اَ مانع، بود توو راهم طلسم
زندم چون معتاده مولکولام به عشق
آتیشم سوزونده توو روزام بهشتو
ولی قلمم حتی توو طوفان نوشت
با اینکه معرفت منو نانس زمین زدم
بازی میکنم هنوز با خالص ترین ورق
نفسم میره لای کام سنگینم
ولی روزام از زیر سیگاریمم خاکستری ترن
از خیابون فراری ام عوض شدم واقعاً
با حیوونا خوبم میاد بدم جون از آدم
انگاری من به این زمین تعلق ندارم
گذشته نقطه ضعفه پَ همشو رفت یادم
دراگو کم کردم چون عقب انداختمو
رفیقو ترک کردم چون فقط نگاه کرد
دیگه کرم چون نشنیدن عربدها منو
لالم تا وقتی برسم من دَم مایکم
وقتی جاده برفی بود دیدم اَ خونه دورم
میدیدم کیا پشتمن، کیا روبرومن
میگن آدم به آدم میرسه کوه به کوه نه
پَ اینا نمیرسن به من چون که کوه نورم
لباسام خاکیه چون که بلند شدم از زمین
مونده یه جسم خالی یه جنازه از امین
بابام بهم گفته بود میخوری اگه نزنی
سَر خم نکن نه جلو مَردی نه زنی
پَ الآن که کله میزنن یه تهران برا من
الآن که اینجام و دیگه هیترام فنامن
از اینکه کی جلوم باشه اطلاع ندارم
ننشونو * اگه احترام نذارن
بیا با ما باش توو دل داستان سَر در میاری
میکنیم کابوسا رو زندگی ما هر وقت بیداریم
اینجا راهی نداری یا باید به دست بیاری
یا انقد زمین میخوری که ازش دست بر میداری