قصه ی این عشقی که میگم،عشقه لیلای مجنونه
با یه روایته دیگه،لیلی جای مجنونه
مجنون سره عقل اومده، شده آقای این خونه
تعصب و یه دندگیش کرده لیلی رو دیوونه
اما لیلی بی مجنونش دق میکنه میمیره
با یه اخمه کوچیکه اون ، دلش ماتم میگیره
میگه باید بسازم، این مثله یک دستوره
همین یه راه مونده واسش! ، چون عاشقه مجبوره
زوره ، عشقه تو زوره،احساس ، همیشه کوره
هرجا، خودخواهی باشه،انصاف ،از اونجا دوره

عاقبته لیلیه ما،مثله گلهای گلخونه
تو قابه سرده شیشه ای،پژمرده و دلخونه
حکایت عشقه اونا،مثله برفه زمستونه
اومدنش خیلی قشنگ،آب کردنش آسونه
اخمه تو خالی از عشقو،بی نوره سوتو کوره
عاشق کشی مرامته،نگات سرده و مغروره
عشق اومده توی نگاش،از کینه ی تو دوره
یه کاری کن تو هم براش ، کمه عاشقیتم زوره
زوره ، عشقه تو زوره،احساس ، همیشه کوره
هرجا، خودخواهی باشه،انصاف ،از اونجا دوره