دانلود آهنگ رضا یزدانی
دوست

بزرگ بود و از اهالی امروز بود
و با تمام افق های باز ،نسبت داشت
و لحن آب و زمین را چه خوب میفهمید
صداش به شکل حزن پریشان واقعیت بود

و پلک هاش مسیر نبض عناصر را به ما نشان داد
و دست هاش هوای صاف سخاوت را ورق زد
و مهربانی را به سمت ما کوچاند

و او به شیوه باران پر از طراوت تکرار
و او به سبک درختان میان عافیت نور منتشر میشد
همیشه کودکی باد را ،صدا میزد
همیشه رشته ی صحبت را به چفت آب گره میزد
و بارها دیدی که با چقدر سبد
برای چیدن یک خوشه بشارت رفت

ولی نشد که روبروی وضوح کبوتران بنشیند
و رفت تا لب هیچ
و پشت حوصله نور ها دراز کشید
و هیچ فکر نکرد که ما میان پریشانی تلفظ درها
برای خوردن یک سیب چقدر تنها ماندیم
بزرگ بود و هست بزرگ بود و هست
بزرگ بود و هست بزرگ بود و هست