دانلود آهنگ مازیار
غریب

وقتی که خورشید به پیشواز شب میرود
و کوچه از صدای پای آخرین عابر تهی میشود
با کوله باری از غم و درد میروم
و تو را با تمام خاطرات دیرین
در میان کوچه های شهر تنها میگذارم
گریه نکن ای واعظ شکوفایی باران
من باید بروم تا با غم غریبی خویش
غم غربت را از جداره های دل عاشقان بزدایم
اما بدان نبض خاطرم هر لحظه به یاد تو میزند

لباس تیره ای از توی گنجه
بده ای مهربون تا من بپوشم
تو مشکو پر بکن از آب چشمه
که در راه سفر راحت بنوشم
همه با هم غریبن توی این شهر
میرم تا با غم غربت بجوشم
خدایا با دلم غربت رفیقه
خدایا با دلم غربت رفیقه

غریبون با دل من غمگسارند
با درد غربت من سازگارند
در غربت به روم بسته نمیشه
کسی از درد من خسته نمیشه
خدایا با دلم غربت رفیقه
خدایا با دلم غربت رفیقه

با اینکه عازم شهر غریبم
دلم راضی به این رفتن نمیشه
چمدونم از این درد غریبی
دیگه حاضر واسه بستن نمیشه
چه سخته بی بهونه گریه کردن
چه سخته روز آخر دل بریدن
برای یه مسافر روز رفتن
چه سخته توی غربت دل سپردن
خدایا با دلم غربت رفیقه
خدایا با دلم غربت رفیقه

نکن گریه واسه تنهایی من
نذار بار غمو بر روی دوشم
همه با هم غریبن توی این شهر
میرم تا با غم غربت بجوشم
خدایا با دلم غربت رفیقه
خدایا با دلم غربت رفیقه
خدایا با دلم غربت رفیقه
خدایا با دلم غربت رفیقه