ای ساربان آهسته، آهسته ران
که آرام جانم جانم می ​رود
وان دل که با خود داشتم با دل ستانم
دل ستانم می ​رود

محمل بدار ای ساربان
تندی مکن با کاروان
کز عشق آن سرو روان
گویی روانم می ​رود
او می ​رود دامن کشان
من زهر ، من زهر تنهایی چشان
دیگر مپرس از من نشان
کز دل نشانم می ​رود

ای ساربان آهسته ، آهسته ران
که آرام جانم ، جانم می ​رود
وان دل که با خود داشتم با دل ستانم
دل ستانم می ​رود

با آن همه بیداد او ، وین عهد
وین عهد بی بنیاد او
در سینه دارم یاد او ، یا بر زبان
یا بر زبانم می رود
باز آی و بر چشمم نشین
ای دل ستان ، ای دل ستان نازنین
که آشوب و فریاد از زمین
بر آسمان ، بر آسمانم می رود

من مانده​ ام مهجور از او
بی چاره بی چاره و رنجور از او
گویی که نیشی دور از او
در استخوان در استخوانم می ​رود
باز آی و بر چشمم نشین
ای دل ستان، ای دل ستان نازنین
كه آشوب و فریاد از زمین
بر آسمان ، بر آسمانم می رود
در رفتن جان از بدن
گویند هر نوع ، هر نوعی سخن
من خود به چشم خویشتن دیدم
دیدم که جانم می رود

ای ساربان، آهسته ، آهسته ران
که آرام جانم جانم می ​رود
وان دل که با خود داشتم با دل ستانم
دل ستانم می ​رود

ای کاروان زندگی
ای کاروان آرزو، ای کاروان آرزو