شب که بی رحم تو را برد به دامان خودش
آسمان یکسره بارید بر خانه ی من
غم اگر حوصله اش سر نرود خواهم گفت
آنچه دوری تو آورد بر سر خانه ی من

حال نامعلوم بغض بی پروا
وای امان از عشق وای از این دنیا
ای غم غمگین ای دل تنها
وای مان از عشق وای از این دنیا

کوچ کردم که فراموش کنم عشق تو را
کوچ کردم که کمی کم شود از این دردم
خواستم که دور شوم تا دلم آرام شود
دلم آرام نشد هیچ تو را کم کردم

حال نامعلوم بغض بی پروا
وای امان از عشق وای از این دنیا
ای غم غمگین ای دل تنها
وای مان از عشق وای از این دنیا