دانلود آهنگ سامی یوسف و همایون شجریان به نام زنده

م رده ب دم زنده شدم گریه ب دم خنده شدم
دولت عشق آمد و من دولت پاینده شدم
دیدهٔ سیر است مرا جان دلیر است مرا
زهرهٔ شیر است مرا ز هرهٔ تابنده شدم
گفت که: «دیوانه نه ای لایق این خانه نه ای»
رفتم دیوانه شدم سلسله بندنده شدم
گفت که: «سرمست نه ای رو که از این دست نه ای»
رفتم و سرمست شدم وز طرب آکنده شدم
گفت که: «تو کشته نه ای در طرب آغشته نه ای»
پیش رخ زنده ک نش کشته و افکنده شدم
گفت که: «تو زیرککی مست خیالی و شکی»
گول شدم هول شدم وز همه برکنده شدم
گفت که: «تو شمﻊ شدی قبلهٔ این جمﻊ شدی»
جمﻊ نیم شمﻊ نیم دود پراکنده شدم
گفت که: «شیخی و سری پیش رو و راهبری»
شیخ نیم پیش نیم امر تو را بنده شد
گفت که: «با بال و پری من پر و بالت ندهم»
در هوس بال و پرش بی پر و پرکنده شدم
گفت مرا دولت نو: «راه مرو رنجه مشو
زانک من از لطف و کرم سوی تو آینده شدم»
گفت مرا عشق کهن: «از بر ما نقل مکن»
گفتم: «ری نکنم ساکن و باشنده شدم»
چشمهٔ خورشید تویی سایه گه بید منم
چونک زدی بر سر من پست و گ دازنده شدم
تابش جان یافت دلم وا شد و بشکافت دلم
اطلس نو بافت دلم دشمن این ژنده شدم
صورت جان وقت سحر لاف همی زد ز بطر
بنده و خربنده ب دم شاه و خداونده شدم
ش کر کند کاغذ تو از شکر بی حد تو
کمد او در بر من با وی ماننده شدم
شکر کند خاک د ژم از فلک و چرخ به خم
کز نظر و گردش او نور پذیرنده شدم
شکر کند چرخ فلک از مل ک و م لک و ملک
کز کرم و بخشش او روشن بخشنده شدم
شکر کند عارف حق کز همه بردیم سبق
بر زبر هفت طبق اختر رخشنده شدم
ز هره بدم ماه شدم چرخ دو صد تاه شدم
یوسف بودم ز کنون یوسف زاینده شدم
از توام ای شهره قمر در من و در خود بنگر
کز اثر خندهٔ تو گلشن خندنده شدم
باش چو شطرنج روان خامش و خود جمله زبان
کز رخ آن شاه جهان فرخ و فرخ نده شدم

م رده ب دم زنده شدم گریه ب دم خنده شدم
دولت عشق آمد و من دولت پاینده شدم
دیدهٔ سیر است مرا جان دلیر است مرا
زهرهٔ شیر است مرا ز هرهٔ تابنده شدم

گفت که: «دیوانه نه ای لایق این خانه نه ای»
رفتم دیوانه شدم سلسله بندنده شدم
گفت که: «سرمست نه ای رو که از این دست نه ای»
رفتم و سرمست شدم وز طرب آکنده شدم
گفت که: «تو کشته نه ای در طرب آغشته نه ای»
پیش رخ زنده ک نش کشته و افکنده شدم
گفت که: «تو زیرککی مست خیالی و شکی»
گول شدم هول شدم وز همه برکنده شدم
گفت که: «تو شمﻊ شدی قبلهٔ این جمع شدی»
جمﻊ نیم شمﻊ نیم دود پراکنده شدم
گفت که: «شیخی و سری پیش رو و راهبری»
شیخ نیم پیش نیم امر تو را بنده شدم
گفت که: «با بال و پری من پر و بالت ندهم»
در هوس بال و پرش بی پر و پرکنده شدم
گفت مرا دولت نو: «راه مرو رنجه مشو
زانک من از لطف و کرم سوی تو آینده شدم»
گفت مرا عشق کهن: «از بر ما نقل مکن»
گفتم: «ری نکنم ساکن و باشنده شدم»
چشمهٔ خورشید تویی سایه گه بید منم
چونک زدی بر سر من پست و گ دازنده شدم
تابش جان یافت دلم وا شد و بشکافت دلم
اطلس نو بافت دلم دشمن این ژنده شدم
صورت جان وقت سحر لاف همی زد ز بطر
بنده و خربنده ب دم شاه و خداونده شدم
ش کر کند کاغذ تو از شکر بی حد تو
کمد او در بر من با وی ماننده شدم
شکر کند خاک د ژم از فلک و چرخ به خم
کز نظر و گردش او نور پذیرنده شدم
شکر کند چرخ فلک از مل ک و م لک و ملک
کز کرم و بخشش او روشن بخشنده شدم
شکر کند عارف حق کز همه بردیم سبق
بر زبر هفت طبق اختر رخشنده شدم
ز هره بدم ماه شدم چرخ دو صد تاه شدم
یوسف بودم ز کنون یوسف زاینده شدم
از توام ای شهره قمر در من و در خود بنگر
کز اثر خندهٔ تو گلشن خندنده شدم
باش چو شطرنج روان خامش و خود جمله زبان
کز رخ آن شاه جهان فرخ و فرخ نده شدم