دانلود آهنگ محسن چاوشی به نام دل من
دانلود آهنگ محسن چاوشی به نام دل من
ترانه سرا: مولانا
آهنگساز: محسن چاوشی
تنظیم کننده: بهروز صفاریان
تاریخ انتشار: 1397/12/9
تعداد بازدید: 9996
متن آهنگ محسن چاوشی - دل من
بیخود و مجنون دل من
بیخود و مجنون دل من
بیخود و مجنون دل من
قصد جفاها نکنی
ور بکنی با دل من
وا دل من وا دل من
وا دل من وا دل من
قصد کنی بر تن من
شاد شود دشمن من
وانگه از این خسته شود
یا دل تو، یا دل من
واله و شیدا دل من
بی سر و بی پا دل من
وقت سحر ها دل من
رفته به هرجا دل
مرده و زنده دل من
گریه و خنده دل من
خواجه و بنده دل من
از تو چو دریا دل من
بیخود و مجنون دل من
خانه ی پر خون دل من
ساکن و گردون دل من
فوق ثریا دل من
سوخته و لاغر تو
در طلب گوهر تو
آمده و خیمه زده
بر لب دریا دل من
بیخود و مجنون دل من
خانه ی پر خون دل من
ساکن و گردون دل من
فوق ثریا دل من
سوخته و لاغر تو
در طلب گوهر تو
آمده و خیمه زده
بر لب دریا دل من
ای شده از جفای تو جانب چرخ دود من
جور مکن که بشنود شاد شود حسود من
بیش مکن تو دود را شاد مکن حسود را
به که چه شاد می شود از طلف وجود من
تلخ مکن امید من ای شکر سپید من
تا نبرم ز دست تو پیرهن کبود من
دلبر و یار من توئی رونق کار من تویی
باغ و بهار من تویی، بهر تو بود بودنم
بیخود و مجنون دل من خانه ی پر خون دل من
ساکن و گردون دل من فوق ثریا دل من
سوخته و لاغر تو در طلب گوهر تو
آمده و خیمه زده بر لب دریا دل من
بیخود و مجنون دل من خانه ی پر خون دل من
ساکن و گردون دل من فوق ثریا دل من
سوخته و لاغر تو در طلب گوهر تو
آمده و خیمه زده بر لب دریا دل من
بیخود و مجنون دل من
بیخود و مجنون دل من
قصد جفاها نکنی
ور بکنی با دل من
وا دل من وا دل من
وا دل من وا دل من
قصد کنی بر تن من
شاد شود دشمن من
وانگه از این خسته شود
یا دل تو، یا دل من
واله و شیدا دل من
بی سر و بی پا دل من
وقت سحر ها دل من
رفته به هرجا دل
مرده و زنده دل من
گریه و خنده دل من
خواجه و بنده دل من
از تو چو دریا دل من
بیخود و مجنون دل من
خانه ی پر خون دل من
ساکن و گردون دل من
فوق ثریا دل من
سوخته و لاغر تو
در طلب گوهر تو
آمده و خیمه زده
بر لب دریا دل من
بیخود و مجنون دل من
خانه ی پر خون دل من
ساکن و گردون دل من
فوق ثریا دل من
سوخته و لاغر تو
در طلب گوهر تو
آمده و خیمه زده
بر لب دریا دل من
ای شده از جفای تو جانب چرخ دود من
جور مکن که بشنود شاد شود حسود من
بیش مکن تو دود را شاد مکن حسود را
به که چه شاد می شود از طلف وجود من
تلخ مکن امید من ای شکر سپید من
تا نبرم ز دست تو پیرهن کبود من
دلبر و یار من توئی رونق کار من تویی
باغ و بهار من تویی، بهر تو بود بودنم
بیخود و مجنون دل من خانه ی پر خون دل من
ساکن و گردون دل من فوق ثریا دل من
سوخته و لاغر تو در طلب گوهر تو
آمده و خیمه زده بر لب دریا دل من
بیخود و مجنون دل من خانه ی پر خون دل من
ساکن و گردون دل من فوق ثریا دل من
سوخته و لاغر تو در طلب گوهر تو
آمده و خیمه زده بر لب دریا دل من